S Brendertuem 8
De Bibl auf Bairisch
1Dyr Herr spraach zo n Mosenn: 2"Nimm önn Ärenn und seine Sün, de Gwänder, s Salböl, önn Stiern für s Sündopfer, de zween Wider und önn Korb mit n Lienshbroot! 3Aft rueffst de gantze Gmain bei n Eingang von n Bekemmzeltt zamm." 4Dyr Mosen taat, was iem dyr Herr angschafft hiet, und de Gmain gversammlt si bei n Eingang von n Bekemmzeltt. 5Dyr Mosen spraach d Samnung an: "Also, dyr Herr haat üns dös daader angschafft."

6Dyr Mosen ließ önn Ärenn und seine Sün zueherkemmen und wuesh s mit Wasser. 7Er glögt iem s Gwand an, gagurtnet n und gagwändd n mit n Obergwand und Humeral ein. Dann bandd yr iem d Schärpfen umher, wo yr dran s Humeral angmacht. 8Er übergaab iem d Loessertaschn, daa wo yr d Loesser "Liecht" und "Recht" einhintaat. 9Aft gsötzt yr iem önn Haauptbund auf und gföstigt auf dyr Verderseitt dyrvon de golderne Bluem, d Weihkroon, wie s dyr Herr yn n Mosenn vorgschribn hiet.

10Drauf naam dyr Mosen s Salböl und gsalbt s Templzeltt mit alln Drum und Dran zuer Weih. 11Mit Öl gspritzt yr sibnmaal eyn n Altter anhin und gsalbt und gweiht n, und dös gantze Gschirr und s Böckn mit n Gstöll dyrmit. 12Ayn Weeng ayn Salböl goß yr yn n Ärenn auf s Haaupt und gsalbt n und gweiht n dyrmit. 13Aft ließ dyr Mosen yn n Ärenn seine Sün zueherkemmen, gagwänddt s ein und gagurtnet s und gsötzt ien önn Haauptbund auf, wie s dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.

14Dann ließ yr önn Sündopferstiern herweisn. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf, 15und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und gschmirbt s mit n Finger rund umydum eyn d Herndln von n Altter anhin, dyrmit yr rain werdeb. Aft goß yr s Bluet an n Sockl von n Altter aus und gweiht n dyrmit, däß yr für d Versuenung rain sei. 16Aft naam yr de gantze Ingreuschfäistn, dö über dyr Löber und de Niernen und die selbn, und ließ allss auf n Altter in Raauch aufgeen. 17Dös Ander von n Stiern, sein Haut, s Fleish und önn Mist gverbrennt yr vür n Lager drausst, wie s dyr Herr yn n Mosenn angschafft hiet.

18Aft ließ yr önn Bok für s Brandopfer zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf, 19und dyr Mosen staach n ab. Er gsprengt s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin. 20Dann gazlögt yr dönn Bok und ließ önn Kopf, die Tailn und d Fäistn in Raauch aufgeen. 21Er wuesh s Ingwaid und d Hächsn mit Wasser und gverbrennt dann aau dös non allss, dönn gantzn Wider. Dös war ayn Brandopfer, wie s dyr Trechtein mag, ayn Feueropfer, wie dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet.

22Naacherd ließ yr dönn zwaittn Wider, dönn für s Einsötzungsopfer, zueherbringen. Dyr Ären und seine Sün glögnd iem d Höndd auf n Kopf, 23und dyr Mosen staach n ab. Er naam ayn Weeng ayn Bluet und strich s yn n Ärenn eyn s zesme Oornfänl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin. 24Aft naam yr yn n Ärenn seine Sün dran und strich ien ayn Bluet eyn s zesme Oornläpperl, eyn n zesmen Daaum und eyn n zesmen groossn Zeehen anhin. Dann goß dyr Mosen s Bluet rund umydum eyn n Altter anhin. 25Er naam aau d Fäistn, önn Schwanz, d Ingreuschfäistn, d Löber, d Niernen und s Nierstal und de zesme Schultter. 26Aus n Lienshbrootkorb, wo vor n Herrn stuendd, naam yr aynn lienshn Zelttn, Ölzelttn und ayn Broot und glögt s auf d Fäistn und de zesme Schultter aufhin. 27Dös allss übergaab yr yn n Ärenn und seine Sün und ließ ien dös vor n Herrn hin und herschwingen und dyrmit darbringen. 28Aft naam s ien dyr Mosen wider ab und ließ s auf n Altter mit n Brandopfer in Raauch aufgeen. Dös war ietz s Einsötzungsopfer, wie s dyr Herr mag und annimmt, ayn Feueropfer, wenn ayn Priester gweiht werd. 29Dyr Mosen naam aau de Brust und schwang s yn n Herrn dar. Dös Trumm von n Einsötzopfer stuendd ja yn n Mosenn zue, wie s yn n Mosenn dyr Trechtein angschafft hiet.

30Drafter naam dyr Mosen ayn Weeng ayn Salböl und Bluet umbb n Altter und gspritzt s yn n Ärenn und de Sün und eyn iener Gwand anhin. Yso gweiht yr önn Ärenn und seine Gwänder und d Sün mit ienerne Gwänder.

31Dyr Mosen gsait yn n Ärenn und seine Sün: "Kochtß dös Fleish bei dyr Tür von n Bekemmzeltt! Dört össtß is aau, und s Broot in n Einsötzungskorb aau, wie i s enk von n Herrn ausgrichtt haan: 'Dyr Ären und seine Sün sollnd s össn.' 32Was von n Fleish und Broot überbleibt, verbrenntß! 33Sibn Täg lang geetß von n Vürschopf niemer ausher, hinst däß die sibn Täg mit n Weihgepflag umhin seind. 34Yso wie s heint glaauffen ist, haat dyr Herr gsait, ist s de gantzn sibn Täg, hinst däßß versuent seitß. 35Sibn Täg lang solltß durchhinaus Tag und Nacht daadl bei n Eingang bleibn und Obacht göbn, was enk dyr Herr sait; naacherd gaatß nit sterbn. Yso haan s aau i auftragn kriegt." 36Dyr Ären und seine Sün taatnd allss, was dyr Trechtein durch n Mosenn angorddnet hiet.

Leviticus 7
Top of Page
Top of Page