Dyr Hieb 14
De Bibl auf Bairisch
1Dyr Mensch, was aus n Weib geborn ist, haat ayn kurtzs Löbn voller Unmueß.

2Er blüet wie Bluemen und verwelcht dann, flieht wie Schat und mueß dyrhingeen.

3Und dennert haast dein Aug auf iem grichtt, wartst auf s Gricht und fordertst Abraitt.

4Ayn Rainer kännt von n Unrainn kemmen? Dös geit s nit; nit ainer ist dös!

5Yn n Menschn seine Täg seind föstglögt; eintragn haast, wie lang yr löbn derf. Du haast iem seine Grentzn aufgsötzt. Er kan die nit überschreittn.

6Drum schaug halt wögg und laaß sein Rue iem! Mechst iem nit seinn Feiraabnd gunnen?

7Ayn Baaum kan hoffen, ist yr umghaut. Kan yr nit aau wider spriessn?

8Sogar wenn seine Wurtznen alt seind und dyr Stok eyn n Bodm drinn abwöst,

9dann gruent yr dennert, kriegt yr Wasser. Spriessn tuet yr wie ayn Sötzling.

10Doch stirbt ayn Mensch, dann ist s vorbei halt. Hinzieghn tuet yr, und wo bleibt yr?

11Yso wie s Wasser aus n Mör dunstt, Zauchn bseihend und vertrücklnd,

12yso lögt aau dyr Mensch si nider und bleibt lign und steet nit auf meer. Hinst däß dyr Himml fallt, erwacht nix. Niemdd werd aus seinn Schlaaf dyrsteen laan.

13Und gäng dös nit, däßst mi in n Toodsreich weiln laasst, hinst däßst niemer boosertst? Daa liesst mi aft ayn Zeit lang untn. Dann känntst wider an mi denken.

14Wenn öbber stirbt, haat der ayn Müg non? Schoen wär dös! I wartet gern drauf. I wartet gern mein gantze Hartsal, hinst däß der kimmt, wo mi abloest.

15Dös wär s; du rieffst, und i gaeb Antwort; senen taetst di naach deinn Bschaffniss!

16I glaaub, dann zöletst meine Schritt zwaar, doch du achtetst auf kainn Faeltrit.

17Was i allss angstöllt haan, versigletst; Sünddn von mir taetst myr streichen.

18Doch wie ayn Berg durch Wind und Wöter abtragn werd, gar groesste Fölsn,

19dyr Rögn und s Wasser Koot schwaibnd, Stäin zreibnd, netty so laasst kainn ayn Hoffnung.

20Bezwingen tuest n, er mueß aushin; andern tuest n, und dyrhin geet s.

21'De Kinder, pässt allss, older faelt was?'; mitkriegn tuet yr s ja yso nit.

22Er haat an seinn Leib gnueg zo n Leidn schoon, meerer kan yr niemer denken."

Job 13
Top of Page
Top of Page