De Ander Ee 17
De Bibl auf Bairisch
1Du sollst yn n Trechtein, deinn Got, kainn Stiern und kain Schaaf mit aynn Zaadl older Seer opfern, denn dös ist yn n Herrn, deinn Got, ayn Graul.

2Angnummen, bei enk eyn Ort in n Land, dös wo dyr Herr, dein Got, dir gibt, löbt ayn Man older Weib, wo önn Bund bricht und dös tuet, was dyr Herr, dein Got, gar nit seghn will, 3nömlich, däß s yn anderne Götter dienend und si vor ien spraittnd, vor dyr Sunn, yn n Maand older was dyrwöll daa obn, was i verbotn haan, 4und du kriegst dös mit, naacherd tuest dös: Zeerst forschst aynmaal naach, ob daa überhaaupt öbbs dran ist. Erweist ys si aber wirklich als waar und ist dö Schweinerei waarhaft gscheghn z Isryheel, 5naacherd bringst dös Sel, wo dönn Fräfl begangen haat, vür s Stattoor aushin und verstainigst ys daa drausst. 6Wenn s um Löbn und Tood von n Anklagtn geet, glangt ain Zeug nit; grad mit zween older drei kan yr zo n Tood verurtlt werdn. Ainer glangt nity! 7Wenn yr hingrichtt werd, sollnd de Zeugn als Eerste hinglangen, und dyrnaach eerst s Volk. S Übl mueß wögg aus deiner Mittn!

8Über Mord, Aigntuemssachenn und Verlötzung derfftß ja +dert urtln. Wenn enk daa öbbenn ayn Fall über n Kopf waxt, naacherd verweist n an d Walstat von n Herrn, deinn Got, weiter. 9Dort sitznd de brenderischn Priester und ayn Richter, und die nemend si aft drum an und urtlnd drüber. 10Dös, was s an n Herrn, deinn Got, seiner Walstat spröchend, mueß naacherd für di aau +geltn. Richt di dyrnaach, was s dyr leernd, und halt di dran! 11Dös, wie die dönn Fall entscheidnd, ist für di binddet und muesst umsötzn. Daa derffst naacher nit rund umydum Hintertürln suechen! 12Wenn aber öbber so vermössn ist, däß yr auf dönn Priester dort, der wo vor n Herrn, deinn Got, Dienst tuet, older auf n Richter nit lost, dann sollt yr sterbn. S Übl ghoert aus Isryheel wögg. 13Dös gantze Volk sollt dös erfarn, däß sö si ferchtnd und nit däß wider aynmaal öbber so vermössn ist.

14Wennst in dös Land einhintrochen bist, dös wo dyr Trechtein, dein Got, dir gibt, und du haast di daadl guet eingrichtt, naacherd kimmt s dyr villeicht, däßst aynn Künig über deiner habn mechetst wie de andern Dietn rund umydum. 15Dönn kanst aau habn, aber dyr Herr, dein Got, mueß n auswöln. Ainer von enk selbn mueß s sein, kain Fremder, der wo nit aus deinn Volk ist. 16Er derf syr nit z vil Streitrösser haltn, nit däß s durch dös non so weit kimmt, däß s Volk wider auf Güptn mueß. Dyr Herr haat enk gsait: Nie wider geetß daa umhin! 17Er sollt syr aau nit aynn Hauffen Weiber anlachen, die wo n ablenkend, gnaun so weeng, wie yr z vil Gold und Silber anhäuffen sollt.

18Und wenn yr önn Troon bestign haat, sollt yr von derer Weisung ayn Abschrift machen laassn. S Urniss ist bei de brenderischn Priester. 19Seiner Löbtyg sollt yr dö Weisung dyrbeihabn und drinn lösn, dyrmit yr lernt, önn Herrn, seinn Got, z ferchtn und auf de gantze Weisung wie aau auf allsand Geboter z achtn und si dyrnaach z richtn. 20Er sollt nit mainen, er wär dösswögn öbbs Bössers als wie seine Volksbrüeder older kännt gar von de Geboter ayn Weeng abweichen. Ist yr glos, gaat yr lang löbn in seinn Reich, und sein Gschlächt dyrmit.

Deuteronomy 16
Top of Page
Top of Page