S Brendertuem 9
De Bibl auf Bairisch
1Eyn n achtn Tag rief dyr Mosen önn Ärenn, seine Sün und de Dietwärt von Isryheel zamm 2und gsait zo n Ärenn: "Nimm ayn Stierkälbl als Sündopfer und aynn Wider als Brandopfer, aber grad mailnloose, und bring s vor n Herrn her! 3Sag dann yn de Isryheeler, sö sollnd aynn Gaißbok als Sündopfer und aau ayn Stierkälbl und ayn Lämpl, hoehstns ayn Jaar alt und aane Zaadl, für ayn Brandopfer zueherbringen. 4Weiters brauch myr aynn Stiern und aynn Wider für ayn Heilsopfer, däß myr s vor n Herrn abstöchend, und ayn Speisopfer, wo mit Öl vermengt ist. Denn heint gaat enk dyr Herr erscheinen." 5Wie s dyr Mosen angschafft hiet, brangend s allss zo n Bekemmzeltt; und de gantze Gmain kaam zamm und gstöllt si vor n Trechtein auf. 6Dyr Mosen gsait: "Ietz tuen myr, was üns dyr Herr angschafft haat; dann erscheint enk yn n Herrn sein Herrlichkeit." 7Dann gsait dyr Mosen zo n Ärenn: "Gee zo n Altter, bring dein Sünd- und Brandopfer dar, und versuen dyrmit di und s Volk! Bring drafter yn n Volk sein Opfer dar und versuen s dyrmit, wie s dyr Herr befolhen haat!"

8Dyr Ären traat an n Altter und staach dös Kälbl ab, wo sein aigns Sündopfer war. 9Aft brangend iem seine Sün s Bluet; und er gataucht önn Finger ein, strich öbbs auf d Altterherndln hin und gschütt dös übrige Bluet an n Sockl von n Altter aus. 10D Fäistn dyrvon, d Niernen und d Fäistn über dyr Löber gverbrennt yr auf n Altter, wie s dyr Herr yn n Mosenn befolhen hiet. 11S Fleish und d Haut gverbrennt yr vür n Lager drausst.

12Aft gschlachtt yr s Brandopfer. Seine Sün graichend iem s Bluet hin, und er gsprengt s rund umydum eyn n Altter anhin. 13Sö gaglangend iem de Trümmer und n Kopf von n Brandopfer hin, und er ließ s auf n Altter in Raauch aufgeen. 14Er wuesh ys Ingwaid und d Hächsn und taat s aau zo n Verbrinnen auf n Altter dyrzue.

15Aft ließ yr yn n Volk sein Opfer bringen. Er naam önn Bok für n Volk sein Sündopfer, staach n ab und brang n wie dönn eerstn dar. 16Drauf ließ yr s Brandopfer holn und taat dyrmit, was vorgschribn war. 17Dann kaam s Speisopfer dran. Er naam ayn Handvoll dyrvon und gverbrennt s auf n Altter, und s Fruehbrandopfer dyrmit.

18Dönn Stiern und dönn Wider als Heilsopfer für s Volk gschlachtt yr aft aau non. Seine Sün gaabnd iem s Bluet, und er gsprengt s rund umydum eyn n Altter anhin. 19D Fäistntrümmer von n Stiern und Wider, also yn n Lösstern seinn Schwanz und d Fäistn von n Ingwaid und über dyr Löber sowie d Niernen 20glögt yr auf de Bruststücker und gverbrennt s auf n Altter. 21De Bruststücker und de zesme Schultter schwang dyr Ären vor n Herrn hin und her und brang s yso dar, wie s dyr Mosen angschafft hiet.

22Dann erhob dyr Ären seine Höndd über s Volk und gsögnt s. Wie yr yso mit n Sünd-, Brand- und Heilsopfer förtig war, stig yr von n Altter abher;

23und dyr Mosen gieng mit n Ärenn eyn s Bekemmzeltt einhin. Dann kaamend beede ausher und gsögnend s Volk. Daa erschin yn n Herrn sein Rued yn n gantzn Volk. 24Ayn Feuer gieng von n Trechtein aus und gverzört s Brandopfer und d Fäistntrümmer auf n Altter. Wie dös dös gantze Volk saah, fiengend s ys Juchetzn an und fielnd auf n Bodm nider.

Leviticus 8
Top of Page
Top of Page