Dyr Hieb 24
De Bibl auf Bairisch
1Zwö haat dyr Allmächtig Täg nit für d Abraitt eingrichtt? Wartetnd dennert so vil voller Sennsucht daa drauf!

2Marchschindder, Vihraauber, Ruechn gaeb s, dös wärnd so Fäll!

3Ösln yn Waisn stelnd s, s Rind werd yn Witibn pfönddt, pfui!

4Arme habnd gar kain Recht; wer nix ist, werd aau nix meer.

5Räckern wie Ösln tuend s; s glangt hint und vorn nit für s Löbn. Schaun müessnd s waiß grad wo, wie s iene Kinder sat kriegnd.

6Ärnterleut seind s eyn n Feld; Börl brocken ist halt ien Broot, aber bei fremde Leut. Fräfler und gotloos seind die.

7Gwand habnd s kains bei dyr Nacht, Döckenn glei zwaimaal schoon nit.

8Wäschlnaß seind s von n Rögn, wenn s von de Berg dyrher britscht. Wo sollnd s gar untersteen? Zfridm müessnd s sein mit aynn Föls.

9Waisn, wenn s gmuetert werdnd, reissnd de Gotloosn wögg. Schoon de klainn Kinder gar nemend die Sauhundd als Pfand.

10Ghadret diennd s bei dyr Ärn; nit aynmaal sängln laand s die.

11Öl pressnd s, Wein trettnd s, aber dyrwischn tuend s nix.

12Sterbete karchend, und s Bluet von de Gfallnen schreit auf. Zuegeen tuet s in dyr Stat. Dös ist yn n Herrgot allss wurst.

13Liechtscheuhe geit s grad gnueg; ien Tag ist bei dyr Nacht. S Liecht wär dyr Herrgot gar? Lachen taetnd s, kaemst ien mit dönn!

14Bricht aft sein Nachttag an, dann ist yn n Mörder sein Zeit. Wörloos und minst wennst bist, bist iem als Opfer grecht. Patsch!

15Eebröcher tuend s ien naach, ien Waitz blüet bei dyr Nacht. 'Mi dyrwischt niemdd', maint der, höngt syr ayn Larfn vor s Gfris.

16Einbröcher schätznd d Nacht; ist s aft Tag, flüchtnd s vor n Liecht.

17D Finster ist iener Üecht; dö schröckt die nit, herentgögn!

18Ös maintß, dann reisst s n furt, Fluech senkt auf s Uedl si. Sauber sein Schnabl bleibt, iemaals aynn Weinberg zo n Habn.

19Wie d Sunn önn Schnee wöggbrennt, schnappt syr önn Sünder aft d Höll.

20D Mueter verlaugnt n, und d Würm habnd ayn Föstzeit an iem. Niemets gedenkt ob iem, wie wenn ayn Baaum zammkracht. Aus!

21Wer Weiber aane Kindd ausnimmt und Häusl schlaicht, Witibn in n Rögn steen laasst, dönn gäng s yso?

22Nän, dyr Herr stützt die non, richtt s non gar auf, wenn ains stolpt!

23Die laasst yr sicher löbn, wacht und haat Acht auf ienn Wög.

24Freilich, mit dene aau, nimmt s iewet grad so ayn End. Aau die werdnd wöggetgrafft, netty wie Ehern eyn n Feld.

25Sagtß blooß, s wär nit yso! Dönn mech i seghn, der wo Lugn mi straafft. Freilich, dann höbet sofort mi i staet!"

Job 23
Top of Page
Top of Page