Dyr Hieb 21
De Bibl auf Bairisch
1Daa gantwortt dyr Hieb wider:

2"Ou, wenntß non grad losetß; dyrmit känntß mi troestn!

3ietz laasstß mi zeerst ausrödn; von mir aus, aft spottß!

4Klag i über Menschn? Soll i mi nit abhintuen?

5Schaugtß her, wie s myr geet halt! I glaaub, naacherd glangtß.

6Und wenn i grad drandenk, dann beutlt s mi ab schoon.

7Ja, d Fräfler löbnd böstns; grad alt werdnd s und reich.

8Ayn Schar frische Kinder; mit ien künnend s Freud habn.

9Ienn Haimetl gschieght nix; dyr Herr laasst ien d Rue.

10Ien Stier springt, und auf nimmt s; es schmeisst kain Kue hin ien.

11Wie Schaaf wuedlnd de Kinder; allss hupft vor Vergnüegn.

12Zo Pauckenn und Härpfenn und Floettnkläng tantznd s.

13Allss pässt ien gantzs Löbn lang; und grüebig zieghnd s hin.

14Und doch habnd s mit n Herrgot s gantz Löbn nix eyn n Sin ghaat.

15'Wer wär denn der Trechtein? Was, bettn gar aau?'

16Ayn waggligs Glück ist dös! Dös Mein wär dös nity.

17Aau ien geet s oft naß ein; verderbn tuet s sein Zorn.

18Wie Stroo werdnd s verblaasn, ayn Hälmerl in n Sturmwind.

19Herr, straaf nit de Kinder; tauch s selber gscheid ein!

20Die selber sollnd s büessn, yso, däß s aau wee tuet.

21Was juckt dönn sein Heiwisch? Für iem ist s vorbei!

22Mecht yn n Herrgot wer öbbs leern non, iem, der wo selbst Störchste lenkt?

23Ainer stirbt, non rüstig ist yr, grüebig, und nix tuet iem wee.

24Walxn haat yr wie ayn Gamper, gschmeidig, margig sein Gebain.

25Und dyr Ander stirbt verbittert, haat sein Löbn nix Guets nit ghaat.

26Mitaynand lignd s ent eyn n Freithof. D Würm, die fislnd all Zween ab.

27Maintß, i waiß nit, wasß eyn n Sin habtß? Enkern Wempfl kenn i schoon.

28Tuetß doch nit, wie wenn s yn Drangsler und de Sünder so schlecht gäng!

29Fraagtß diend die, wo weit schoon graist seind; ja, die künnend s enk verzöln:

30Bei aynn Zorngricht kemmend d Sünder allweil non eyn n Böstn wögg.

31Wem juckt dös, was der allss anstöllt; wer vergiltt iem sein Getaat?

32Feierlich werd er in d Gruft glögt; d Eernwach ghoert aft aau dyrzue.

33Der haat glöbt; allss will s iem naachtuen, wie s bei Tausner vor iem war.

34Daa sollt mi dös Gsudret troestn? Leut hoertß auf, dös bleibt ayn Trug!"

Job 20
Top of Page
Top of Page